Akşener gerçekten dönmezse? | Milletin Seçimi

İyi Parti’de Akşener’in kurultay kararı almasından sonra başlayan hareketlilik devam ediyor. Evvelki gün Akşener kurultayda aday olmama, parti idaresi de Akşener’i tek aday gösterme ile ilgili kararlı olduklarını izah etti. Dünkü Cumhuriyet Gazetesi’nde Ozan Çepni’nin haberi ve Ayşe Sayın’ın teferruatlı tahlili arka tasarıda yaşananlar ve parti içinde olabilecekler ile ilgili doyurucu bilgiler içeriyor. Anlaşılan 12 Ağustos’ta yapılacak kurultaya kadar karşılıklı restleşme ve ısrar devam edecek; hamlesinin kurgusal idrak etmesinden rahatsız olan Akşener de, vaziyete biraz hazırlıksız yakalanmış parti kurmayları da sıkıntılı günler geçirecek.
Akşener ikna olup partinin başına dönerse neler olacağı, kurultaydan çıkacak sonuçlar ve daha çok da genel politik tabloyla alakalı olacak. Dolayısıyla, bu seçeneğin yaratacaklarını kurultay esnasında ve sonrasında ele almak daha isabetli. Geçici bir emanetçi yöntemi de, aslında bu kapsamda düşünülmesi şart olan bir tercih. Ancak, Akşener’in aday olmama kararında ısrar etmesi vaziyetinde, yalnızca İYİ Parti ile hudutlu olmayacak etkiler oluşacağına şüphe yok. Akşener gibi iddialı bir siyasi aktörün devreden çıkması ve yüzde on almış, kırkın üzerinde milletvekili olan bir partinin dağılma sürecine girmesi politikanın genel tablosunu etkilemeye yeter.
Muhalefetin, seçim gecesi performansı ile destekçilerinde yarattığı terkedilmişlik hissi, 24 Haziran’dan bu yana konuşuluyor. Akşener’in beklentilerin altındaki netice ve kendisine yönelen tenkitler karşısında partiyi ciddi bir dağılma tehlikesiyle karşı karşıya bırakıp gitmesi de yüksek bir öncülük olarak idrak etmeyecektir. Elbette politikacı olmak, kaldıramayacağı saldırılara sonsuza kadar katlanmak mananına gelmiyor fakat beraber yürümek üzere ehemmiyetli bir riziko almasını istediğiniz insanları ortada bırakmanın da, partiyi cezalandırarak başlanacak yeni bir ayrılma yolculuğunun da kolay karşılanamayacak bedelleri olacaktır.
İYİ Parti’nin yaşayacağı böylesi bir travma üzerine en çok konuşulanlar (zati seçimden önce dahi gündemdeydi) AKP açısından yaratacağı olanaklar. İYİ Parti’deki dağılmanın Erdoğan tarafından Meclis’te MHP’ye mahkûmiyeti bitirecek transferler için kullanılabileceği üzerine analizler, Cumhur İttifakı’na sayısal bir sorun olarak bakınca mantıklı duruyor. Ama, üç senedir yaşananlar, Bahçeli ve Erdoğan’ın tutumu problemin kolay bir aritmetiğe dayanmadığını gösteriyor. Seçimlerin bir ehemmiyeti kalmadığı görüşü ağırlık kazansa da, Erdoğan’ın hesaplarında hep ehemmiyetli yeri olduğunu ve transfer olacak vekillerin sıfır oyla geleceğinin unutulmaması gerekir.
Gelelim, durup dururken yararı çok hudutlu bir hamleyle Bahçeli’yle -ve dolayısıyla onun temsil ettiği diğer iktidar ortaklarıyla- ciddi bir gerilime girmeyi göze alıp bizzat Akşener’in veya bir takım İYİ Parti kurmaylarının iktidar ortaklığına katması seçeneğine: Erdoğan’ın kendi partisinden dahi “dikkat çekici” hiçbir isme yer vermezken, kendi başına bir siyasi karşılığı olabilecek herkesi etrafından temizlerken hangi nedenle ve ne sağlamak için bu isimlere makam vereceğinin yanıtını bulmak zor. Zira Erdoğan’ın yıllar süren blok ve kutuplaştırma politikası kendisi için de karşı semte açılan kapıları kapatmış vaziyette. AKP’den pek rey çalamayanın taşıyacağı rey da fazla olmayacaktır.
İYİ Parti’de yaşanacaklar yalnızca iktidar blokunu değil, muhalefet tablosunu ve bilhassa CHP’yi de ehemmiyetli ölçüde etkilemeye aday. Referandum esnasında oluşan hayır bloku ve Ulus İttifakı, çeşitliliği olan bir muhalefet tablosu yarattığı için de yüksek bir beklenti oluşturmuştu. Tek adam otoriterleşmesine hemen her politik eğilimden karşı çıkanları temsil eden odaklar oluşuyordu. Şimdi, İYİ Parti’nin bu süreçten ağır bir hasar alarak çıkması, “muvaffakiyet” için çare arayan CHP’nin iç tartışmalarına milliyetçilere açılma hevesi olarak taşınabilir. Derin bir politik yenilenme yerine hazır oya teşne fakat sonuçsuz olmaya aday mühendislik gayretleri öne çıkabilir.